KİM?

Kim var rüyalarında,
Kim tutuyor ellerinden,
Kiminle gülüyorsun,
Kiminle ağlıyorsun?
Kime söylüyorsun aşk şarkılarını?
Belki aşk yok kocaman kalbinde;
Bir boşluğu mu sarıyor kolların?
Kimin derdine ağlıyorsun,
Kimin için yanıyorsun kor ateşlerde,
Kim üzüyor seni, kim sevindiriyor?
Ben yoksam yanında, kim o yanındaki?
Ya ben,
Ben kimim senin için?


Sezen

ZOR

O kadar zor ki anlatmak seni..
O kadar zor ki beklemek seni.
Tutmasan da ellerimden, sanki ellerim ellerinde.
Sanki gözlerin gözlerimde
Sanki hep varsın gecemde, gündüzümde
Ah hayal bunlar, sen yoksun.
Ah yalan bunlar, çoktan unutmuşsun.

Sezen

SİTEM

Biten günün hüznü çökünce omuzlarına
Sandığa kaldırdım dediğin gözyaşları çıkmak ister ortaya
Sitem ediyorsun biliyorum takvimden akıp giden yıllra
Elinden avucundan geçip giden yaşlara
Bütün gerçeklik bu kadar işte
Tekrar ve tekrar tek başına,
Ama ne olur yıkılma!


SEZEN

AYIŞIĞI

Ayışığı beni saklamış,
Ayışığı seni saklamış,
Ayışığı bi gün kaybolmuş
Onu kimse bulamamış
Bizi kimse bulamamış…………..

SEZEN (1 TEMMUZ 2009)

BEN

Azıcık anlatsam kendimi azıcık da sussa içimdeki garip sesler
söylemekten dilemekten yorulmuş beynim
herhangi bir şeyi neden beklediğini bilmeden beklemek benim işim.
kafiye olmasın diyorum bu şiirde
ve bu şiir anlatmamalı artık beni
kendimden başka neyim var ki anlatacak aslında
Olmadım olamadım jane Austin romanında bir kahraman
ya da Cyrano gibi kendiyle dalga geçip dünyayla savaşan
kırık kalple yaşamaya çalışıyorum
kim kırdı kalbimi bilmiyorum
galiba ben kırdım çünkü kendimi, en çok ben
en çok yalnız olduğumda en çok bir şarkıda kaybolduğumda acıtıyorum kendimi
Heyecandan eli ayağına dolaşan, nüfus kağıdında oldukça büyümüş görünen ben
tekrar çocuk olmak istiyorum
Her defasında “daha büyüyeceksin hata yapma şansın var” denilsin istiyorum
“Daha çok aşka izin var
Daha çok kalbin kırılacak, daha çok incineceksin” densin istiyorum
Ve ben neden sevdiğimi bilmeden daha çok sevmek istiyorum
Yarım yamalak yalpalayarak yürümeye çalışırken
ağladığım görünse de ayıplanmamak istiyorum
Kalbimi avucumda taşırım biliyorlar
yere düşüreceğimi de biliyorlar
Ve belki de bu yüzden aldırmıyorlar….
Bir Cemal süreya şiiri olamadı ömrüm
Ne aşk için ne isyan için kavgaya karışmadım
Yüksek sesle bağırmadım hiçbir sevgim için
Kendimce başardığım, kendimce savaştığım, kendimce yanıldığım herşey için
sadece ve sadece kendimden özür dilerim
Ne derseniz deyin,
Hala çocuk olduğumu büyümediğimi, korktuğumu sizlerden bilin
Söylemekten korkmuyorum camdan kalbim var benim
Kırıkları sadece ciğerime batar,
olsun varsın
İster anlayın, ister suçlayın
Ben böyleyim.

03.08.2009

ÖYLESİNE

Gözlerime yorgunluk çöktüğünde, akşamdır gelen
Ve bir çiğ tanesi büyüklüğünde umuttur,
beni sana getiren
Her sabah buluşmak üzere
Şimdilik bu kadar geliyor, şairliğimin elinden.....

sezen

TELAŞ

Bir koşturmadır gidiyor ömrümde
Her yere herkese yetişmeye çalışan
Ama hep geç kalan bir dolmuş gibiyim
Bir duraktan bir durağa gidiyorum
Ömrüm hep aynı güzergahta
Çıkamam kendi çizdiğim rotamdan
Korkuyorum, Kaybolurum

Bir telaş halinde koşarken
Yetişmeye yetiştirmeye çalışırken
Her durağa son dakika varan
Derinde geç kalmışlık duygusuyla
Hep nefes nefese olan
Ve artık bir dermanı kalmayan
Bir telaş var içimde.

Sezen 11.02.2010

ANLADIM

Anladım kalabalıklarda yalnız olmak neymiş
Beklemek neymiş,
uzun uzun beklediğimde anladım
Susmazdım ben, konuşurdum günlerce
Konuşmanın faydasızlığını sen susunca anladım

Herkes paylaşabilirmiş duygularını
Herkesi üzen birileri varmış
Geçmişi bırakıp ileri bakmakmış hayat
Uzun süre geçmişte kalınca anladım

Her dileğin olmazmış
Olunca olmamış olmasını isteyeceğin dileklerin de varmış
Kaybetmek bazen kazanmaktan iyiymiş
Kaybeden herşeyi alırmış,
Kazanıp mutsuz olduğumda anladım

Maceraya atılmak zor değilmiş
Önemli olan macerayı bırakıp kalmakmış
Kal demesini beklemekmiş bazen asıl macera
Kal denilmeyince anladım

Sevgi her zaman gelmezmiş
Gelince de bazen görünmezmiş
Hissetmekmiş önemli olan, çok söylenmezmiş
Artık hissetmediğimde anladım.


SEZEN (MART 2009)

VAZGEÇ KALBİM

Güneşsiz gökyüzü gibi şimdi
Bir anlamı var mı bilmem
Derinlerde esen fırtına gibi
Duyguların izlerini görsem

Başka bir alemde anlatırdım belki
Bu dünya yabancı bana bu el gibi
Sanki gizli saklı kalmış, unutulmuşum
Bahara yeniden gelirim belki

Düşünürdüm herkesi, her şeyi
Kim iyi, neden iyi, kime iyi
Bir ses derdi: düşünme bu hayat geçici
Vazgeç kalbim; kimse senden ne kötü, ne iyi.

SEZEN( 29.04.2005)

UNUTULAN

Çiçek topluyorum sizin için,
Yıllar öncesinden, defter arasında kurumuş
Kiminin ümidi, kiminin eski bir anısı olan.
Emanet bırakılmış çiçekler onlar
Kimbilir kimin kalbinde.

Dilek topluyorum sizin için
Gerçekleşsin diye gönlünüzce
Kimi eskimiş kimi yepyeni
Görecek günleri olanlar için
Kimbilir; olur belki, günün birinde.

Anı topluyorum sizin için,
Hatırlayınca sevineceğiniz,
Tozlu raflardan indirebildiğim,
Hayat kavgasında unutulan anılar
Geçmişin güzelliğini de görün diye.

sezen

ÖZET

Vakit azdı ve biz az zamanda yetişmeye çalışarak bir yerlere ama her şeye geç kalarak yaşamaya çalışıyorduk.Vakit azdı, biz herşeyi ertelemeye çalışarak binbir yalan duyarak ve yalanlara katkıda bulunarak uzun kahve molaları veriyoduk ama vakit azdı.Herşey birdenbire olmalıydı. Beklemeye tahammül yoktu ama hep erteleniyordu duruşmalar, aylar sonraki celseye kadar sorulardan kaçıyorduk. Aylar sonrasında yaşayacağımızı kim biliyordu?Ömrümüzü dosyalar arasında sıkıştırıyorduk ve “bir kağıt nasıl delinir” öğretmeye çalışıyorduk, sabrımızı deniyorduk…..bekliyorduk, çokça bekliyorduk.Saatler geçmiyordu ama ömür geçiyordu.Akşamüstü hüzünlü şarkılar eşliğinde biten günün hüznü çöküyordu.”Bugün ne yaptın?” diye soruyorduk kendimize.Çok şey ama yıllar sonra değeri olmayacak bir sürü şey işte…hayat hızlıydı vakit azdı, kimse kimseyi anlamaya çalışmıyordu, vakit yoktu.Cevaplarını bilmediğimiz sorularla mücadele ediyorduk.Yaşamak bu mudur? diyorduk, birbirinin aynı günler geçiyordu.Biz büyüyorduk ve belki de ve kesinlikle öyle…. ölüyorduk.Belki amaç buydu vakit dolduruyorduk.Bitirilmiş işlerin mutluluğuyla birlikte, iki küçük bir büyük kahkaha ve bol gözyaşı görüyorduk.Vakit azdı ve yetişilecek çok yer vardı…..Yapacak çok iş vardı…..


SEZEN

KÜÇÜK BİR KUŞ

Bilirim, söylenir hala genç olduğum
Kaç parça kırık birleştirdiğim bilinmez oysa
Neşeli davranışlarım gözlerini boyamasa
Görecekler içimdeki hüzünlü kuşları


Çoğu zaman izin vermedim göremediler
Çünkü ne zaman açsam kalbimin tüm köşelerini
Bir bıçak bulup sapladılar sevgimin atar damarlarına
İçimdeki çocuk ölmediyse hala
Sığınmak için saklandığındandır yalnızlığına


Belki de çok masum değilim ben de
Pek çok kalbin orta yerinden geçmişimdir hoyratça
Ama sevmişimdir bilmeseler de
İnanmazlar ama korktuğumdan söylememişimdir
İnanmazlar bir de, elimden gelenin bu olduğuna


Her gelip geçen bir şey aldıysa benden
Korkuyorsam yeniden kırılıp mutsuz olmaktan
Susuyorsam, cevabım yoksa, ne yapacağımı bilmiyorsam
Bağışla, yüreğim bir serçe kuşu titrekliğinde hala….

SEZEN

SORULAR

Bir kalbe kaç kırgınlık sığar,
kaç yenilgi, kaç yalnızlık,
kaç pişmanlık sığar…

Bir kalp yorulunca hala sevilir mi?
Beklemekten bitap düştüğünde çaresiz
O kalbe hala dokunulabilir mi?
Hala sevebilir mi insanları
gülebilir mi peki yanlışlıklarına
hayat böyle deyip, geçebilir mi?
Üzgün bir şiirci kız, sevebilir mi?

SEZEN (06.07.2009)

DİLEK

Mutlu olsunlar istedim ben
Sonu mutlu biten kitapları sevdim
Filmlerde hep kavuşurlardı ya sevgililer
Ya da iyileşirdi hastalar, gülümserdi çocuklar
Ben işte o filmleri sevdim

Ama başaramadım hayatımda
Hiçbir filmin sonunu mutlu bitirmeyi
Bir kitabım da olmadı zaten mutlu biten
Yaraya merhem olmayı da belki, beceremedim

Şimdi kendi kendime düşmüşken
Ve yalnızken ruhum kendi içinde
Ama inkar ederken kalbim çaresiz olduğunu
Hiç değilse bir düş görmek istedim
Uyandığımda hatırlamak isteyeceğim.


Sezen (19.02.2010)

SEN BANA BAKMA

Büyük büyük konuşurum
Bazen ben bile inanamıyorum söylediklerime
Duyduklarımı ben mi söyledim sana
boşversene
Sen bana bakma

Boşa geçmiş yıllar
Büyümedim mi ben hala
Son zamanlar daha da bir dağıldım
Saçmalıyorum
Boşver, sen bana bakma

Küçük dağları ben yaratmışım
Ne savaşlar vermiş, ne zaferler kazanmışım
Ağlayan bir çocukla, hepten dağılmışım
Konuşamıyorum, Boşver
Sen bana bakma


sezen 01.08.2009

ÖYLE İŞTE

Kırgınım sana,
Günışığım, vazoda solan çiçeğim
Kırgınım sana,
Söylenmemiş sözlerden ötürü
Ey yüreğimin ışığı
En çok da sana kırgınım.

Kırgınım sana,
Bu kadar yakınken bu kadar uzak oluşuna
Belki de dokunacak kadar hatta.
Kırgınım sana,
Söylediklerin için, onlar yüzünden işte
Kızgınım sana………

Sezen (08.07.2009)

BİRDENBİRE

Tut ki bir akşamüstü
Ben yine hüzünlenmişim
Bir şarkıya dalıp gitmişim,
Ya da bir şiire takılmışım
Dilimde bir söz uçtu uçacak
Söyleyemiyorum...

SEZEN 09.05.2009