16 Mayıs 2011 Pazartesi

KENDİMLE


Kendimle konuştum bugün,
Yormadan, incitmeden hasbihal ettik:
"Çok yorulmuşsun", dedim,
Kalbin sanki delik deşik,
Ruhun tutsaklığa alışmış kaçamıyor,
Çıkmaz sokaklardasın sanki...
"Ne oldu sana?", dedim kendime;
Umutların vardı senin,
Dileklerin vardı senin,
Bir daha görmiyeyim seni böyle.
Kalk ayağa, vazgeçmek yasak sana,
Toplan, toparlan
Görüşürüz daha sonra..

Sezen

4 yorum:

Profösör dedi ki...

İyi demişsin. Kendine geliyorsun demektir..

KELİMELER DÜNYASI dedi ki...

İnşallah profösör, sağolun...

Adsız dedi ki...

Kalbin sana emanet değil mi?
Neden yoruyorsun ya da vazgeçiyorsun?Umutların her daim yeşil olsun.

Nefesin tükenene kadar umut etmeye, gülümsemeye devam.

Sevgiler..

KELİMELER DÜNYASI dedi ki...

İyi ki umutlar var, iyi ki varlar...Teşekkür ederim...