Kendimle konuştum bugün,
Yormadan, incitmeden hasbihal ettik:
"Çok yorulmuşsun", dedim,
Kalbin sanki delik deşik,
Ruhun tutsaklığa alışmış kaçamıyor,
Çıkmaz sokaklardasın sanki...
"Ne oldu sana?", dedim kendime;
Umutların vardı senin,
Dileklerin vardı senin,
Bir daha görmiyeyim seni böyle.
Kalk ayağa, vazgeçmek yasak sana,
Toplan, toparlan
Görüşürüz daha sonra..
Sezen
4 yorum:
İyi demişsin. Kendine geliyorsun demektir..
İnşallah profösör, sağolun...
Kalbin sana emanet değil mi?
Neden yoruyorsun ya da vazgeçiyorsun?Umutların her daim yeşil olsun.
Nefesin tükenene kadar umut etmeye, gülümsemeye devam.
Sevgiler..
İyi ki umutlar var, iyi ki varlar...Teşekkür ederim...
Yorum Gönder