YASAK

Kelimeler dizilmiyor istediğim gibi,
Aklımdan geçenler dilime gelmiyor.
Huyum kurusun zaten,
Ettiğim laflar en çok beni vuruyor.
Anlatamam şimdi, ağlamak ta yasak!
Yakama takılmış kırgınlığım şu anda,
Böyle ne kadar yaşanırsa yaşanacak.
Hislerime tercüman buluncaya kadar,
Bir maske takıp yapılacak işlere bakmalı,
Durmak yasak, kaçmak yasak.
Benden medet uman insanlar var,
Vazgeçmek yasak!

Sezen

ŞİİR KONUŞSUN...

NAZIM HİKMET

hüzün ki en çok yakışandır bize

belki de en çok anladığımız

biz ki sessiz ve yağız
bir yazın yumağını çözerek
ve ölümü bir kepenek gibi örtüp üstümüze
ovayı köpürte köpürte akan küheylan
ve günleri hoyrat bir mahmuz
ya da atlastan bir çarkıfelek
gibi döndüre döndüre
bir mapustan bir mapusa yollandığımız

biz, ey sürgünlerin nâzım'ı derken
tutkulu, sevecen ve yalnız
gerek acının teleğinden ve gerek
lâcivert gergefinde gecelerin
şiiri bir kuş gibi örerek
halkımız, gülün sesini savurup
bir türkünün kekiğinden tüterken
der ki, böyle yazılır sevdamız

hüzün ki en çok yakışandır bize
belki de en çok anladığımız



HİLMİ YAVUZ

UNUTMA BENİ APARTMANI

Bir kitap okudum da buldum sonunda!
İnsan yaşadıklarının eseri.Ve ona yaşatılanların.
Kabahat kimin o zaman? Belki de hepimizin. Hepimiz bir sonraki nesle bırakıyoruz yaşadıklarımızı çünkü.
Kabahat kabullenmekte olabilir mi?Kaldırıp atamadıklarımız, değiştiremediklerimiz, çözemediklerimiz, denemediklerimiz, vazgeçtiklerimiz, aramadıklarımız, bulamadıklarımız, bulduklarımız, topladıklarımız, yaşadıklarımız.
Hepsinin toplamıyız biz.
Bizden öncekilerin kaderi de bize taşınıyor. Bu böyle sürüp gidecek sanırım.

Sezen