Bu aralar kızgınım.
Kapattım camları insanlara.
Bir sürü kelime israfına,
Kendi çapımda engel oluyorum.
İçimden konuşuyorum bol bol.
Tek istediğim haykırmak:
Ekmek gibi mübarektir onlar,
Kelimeleri israf etmeyiniz!
Lütfen başımı şişirmeyiniz!
Herkes bir şey anlatıyor,
Kimse kimseyi dinlemiyor.
Görecek çok şey var ama
Kimse kafasını çevirip bakmıyor.
Çığlık atıyor belki yanındaki,
İnsan işine geleni duyuyor.
Selam vermedi bugün sana
Bir derdi var kimse bilmiyor.
Etrafa mutluluk pozları veriyor ama
Kimse elinden tutmuyor.
Ona buna laf söyleme yarışında
Üzgünüm, kimse üstüne alınmıyor.
Büyük sevinçler, büyük öfkeler yok,
Unutmuşum..
Hatırlamak istediklerimi bile.
Çılgınca istediğim bir şey de yok,
Durulmuşum..
En güzel rüyalarımda bile.
Artık içimden konuşuyorum,
Susmuşum..
Ağzıma kadar dolu olsam bile.
Anlatmanın faydasızlığını anladım,
Kırılmışım..
Hayatı seviyor olsam bile..
İnadına hatırlarsın dünmüş gibi.
Bir iz ararsın bazen yüreğinin içinde,
Yokmuş gibi, olmamış gibi.
Savaştım yıllarca hatırlamak veya unutmak için
Kabullenmek adetim yoktu.
Cevap aramaktan yorulunca,
Anlıyorsun, gerek yok uğraşmaya
Kalsın her şey olduğu gibi.
Savaşı bırakmak en güzeli.