Siz yaşarken şiirleri,
Hatta yazarken şiirlerin en güzelini
Ne düşer payıma sonbaharda?
Kalmamış hevesim, heyecanım
Peşine düşmek için hayatın.
Koparmıyorum çiçekleri tamam, açsın!
Bu akşamüstü benden, hatıra kalsın.
Sezen
Siz yaşarken şiirleri,
Hatta yazarken şiirlerin en güzelini
Ne düşer payıma sonbaharda?
Kalmamış hevesim, heyecanım
Peşine düşmek için hayatın.
Koparmıyorum çiçekleri tamam, açsın!
Bu akşamüstü benden, hatıra kalsın.
Sezen
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...
Akşam vakti gürültülü sokaklar
Niye böyle koşuyor insanlar, nereye?
Sanırsın herkes yabancı, herkes gurbette.
Usta işi sakince yürümek sokaklarda,
Ve selam vermek kaldırım taşlarına!
Bir ağacı daha kestiler bir kaç saat önce
Ne kaldı trafik ışıklarından, çatılardan başka
Yuva yapacak böceklere, kuşlara....
Balkonda pespembe açmış çiçek
Başkaldırıyor insanların öfkesine!
Şu hayat öyle de böyle de bitecek.
Yetiştim, yetişemedim kaygısı.
Bilirim, başka türlüdür herkesin acısı.
Bir umut, sabahı görürsek şayet
Belki de hepsi, bir bir geçecek.
Sezen