Sustum,
Ne bir sitem ne bir dilek;
Kendimi beni benden daha bilene bıraktım.
Evrende bir zerreyim belki.
Tevekkül ve sabırla beklersen,
Ve O'na güvenirsen
Hangi dert çözümsüz kalmış ki!
Bıraktım savaşmayı dünyayla,
Gelsin hayat bildiği gibi.
Sonunda bulurum konacak bir dal,
Dinlenecek ağaç gölgesi.
Sığarım dünyaya gövdem küçük,
Sıkışırım insanlar arasına.
Ne küsüm ,ne kırgın, ne de çaresiz;
Sessizce izliyorum herşeyi,
Her an göçmeye hazır,
Kuşlar gibi....
".....Eğer size B 612 ile ilgili ayrıntıları anlatıp numarasını da bildirmişsem, bunu büyük insanların yüzünden yaptım. Bu insanlar rakamlardan hoşlanırlar. Onlara yeni bir dosttan söz ederseniz, asıl önemli olan şeyleri sormazlar size; hiçbir zaman "Sesinin tonu nasıl? En çok sevdiği oyunlar hangileri? Kelebek koleksiyonu yapar mı?" diye sordukları olmaz, "Kaç yaşında? Kaç erkek kardeşi var? Kilosu ne kadar? Babası ne kadar kazanıyor?" diye sorar ve yalnızca o zaman onu tanıdıklarına inanırlar. "
Antoine de Saint-Exupéry