Bunu da atlatırsak
Nefes alacağız diye diye
Geçiriyoruz günleri.
Serseri kalplerimiz
Veresiye defteri olmuş.
Takvim yaprakları solmuş.
Yine de sevinelim
Borcumuz yokmuş!
İyi günlerimde çok eller uzanır ellerime,
Resmimi, suratımı baş köşeye asarlar...
Fakat demir kapıların her kapanışında üzerime,
Ardında taş duvarların her kaldığım zaman,
Ne arayan beni, ne soran...
Eeeehh, daha iyi be, bunun böyle olduğu...
Minnetim ve borçluluğum yalnız sana kalsın.
İyi günlerimde benim unuttuğum insan eli
Nasılsın?...
Yaşarken anlamlı savaşların
Ölünce boşuna olacak.
Bunca istek, özlem, keder...
Kızdıkların, gördüklerin, sevdiklerinle
Yılların yonttuğu sen.
Önemli mi ayrıntılarla boğuşmak?
Belki de her şeye boş vermek gerek.
Belki de en iyisi gülümsemek!