Seni düşündüğümde uzun uzun
Kış geceleri daha çok
Oturup kendime ağlamışlığım var.
Hani bir şey hatırlamaya çalıştığımda
Yoksun ki, sana soramadığımda
-Sen kesin bilirdin oysa-
Kimseye bu duyguyu anlatamayınca
İçerlediğimde hayata, yaşayanlara
-Böyle bir çaresizlik görülmemiştir.-
Oturup kendime ağlamışlığım var.
Sezen
Zaman nasıl geçiyor Tanrım
Günler nasıl geçiyor?
Yeminler, sözler, gitmeler, gelmeler.
Hepsi hiç oluyor, her şey yok oluyor.
Nasıl soluyor gülüşler, nereye gidiyor sevgiler?
Kırgınlıklarından dağ yapmış o adamlar,
Saçının teline acısını saklamış kadınlar,
Nereye gidiyorlar, nereye gidiyor bunca çile!
Bir ömür saklanmış çeyiz gibi mi?
Atılıyor mu insan kalbi de
İşi bitince!
Bir kez bakabilsem gözlerine,
Sesini duysam, seslensen bana aynı şekilde...
Kızsan bile olurdu, kızsan bile olur be!
Kavuşmalar mahşere kalmasaydı keşke...
Sezen
Bahar gelmiş,
Gördüm çiçek açmış ağaçlar
Küçücük otlar bile coşmuş
Sarılar, pembeler, kırmızılar.
Gördüm, göçmen kuşlar gelmiş.
Günler uzamış, hava ısınmış.
Hayat hızla devam ediyormuş.
Her şey güzel olacakmış bizimle.
Sen gidince yüreğim eksik kalmış.
Sen yoksun diye,
Her yer eksik kalmış.
SEZEN
Görülmez belki ama
Umut ve kelimelerden yapılmışım.
Gereği düşünülmüştür elbette
Ete kemiğe bürünmüşüm..
Konuşmaktan sıkılırım
Konuşulacak iş yapmayı beceremem
Okurum yazarım hali hazırda
Araştırılacak başka husus kalmamasına,
Üzülürüm bazen.
Bir haber beklerim sevinçli
Herkes gençken daha hevesli
Hayal kurmak bile genç işi
Darılırım bazen.
SEZEN
Çocukluğumun gündüz uykuları
Bana gene o mutluluğu verir misiniz?
