26 Ocak 2012 Perşembe

ÖĞRENDİM


Neler öğrendim sayende kendi hakkımda;
Olmaz dediklerim olurmuş meğer.
Gidemem diyordum ben de senin gibi,
Kalamazdım fazla senden uzakta,
Gördün mü, sen de ben de yanıldık;
Ama gittim, ama yaşıyorum ayrılsak ta!

Ne kadar çok dönmek istedim aslında.
Kırılmışım, incinmişim, dağılmışım yanında.
Acıdan örmüşüm duvarlarımı,
En çok ben kanamışım, ezilmişim, sorunlar altında.
Kandırmışım kendimi, çok yazık, ne yazık ki;
Sonunda mutluluk olacağına.

Bir olmaz istemem artık, özlesem bile,
Dönemem, söz verdim kendime.
Biliyorum, alışkanlıklar zamanla unutulacak,
Bu kalp bu savaşı da kazanacak,
Unutmasam da artık acıtmayacak.

Beni sorarsan, bildiğin yerdeyim,
Uğraşıyorum eskisi gibi, aynı şeylerle.
Sanma ki mutsuz ve umutsuzum.
Sana da gülümsüyorum görmesen de,
Daha az kırık kalbim bilmesen de,
Pek çok şey öğrendim sayende,
İzin vermiyorum kimsenin kalbimi incitmesine!


Sezen

2 yorum:

Profösör dedi ki...

Kimse incitmesin seni.
Benim incittiğim kadar.
Ne kadar katı da olsa yüreğim
Seni gördüğünde yumşar.

KELİMELER DÜNYASI dedi ki...

Siz hiç incitmediniz ki beni...İyi ki varsınız!