23 Nisan 2013 Salı

ÇOCUKLUĞUN GİTTİĞİ ÜLKE


çocukluğun gittiği ülke,
hesapsız istemenin güzelliği,
bağıra bağıra gülmek,
doyasıya ağlamak belki.
düştükçe kalkmak,
kalktıkça düşmek,
aynı hatayı defalarca yapmak
inadına inat etmek belki.
hep affedilmek,
hep sevilmek sanki..

çocukluğun gittiği ülke,
hayallerin sonsuzluğunda,
olmayacak duaların masumluğunda.
kabuslardan uyandığında,
sarıldığın kollarda belki...
belki en sevdiğin oyuncakta
belki en sevdiğin yemekte.
bir aferin almış, başı okşanmış halde,
okul dönüşünde kalmış belki.
çok eskilerde sanki,
ama çok içimizde belli.


Sezen

1 yorum:

Profösör dedi ki...

Sümüklü bir çocuk saklambaç oynuyor.
Herkesi sobeliyor, hem de sobeleniyor.
Gün batmış ama, kimse farkında değil,
Karanlıklar çökmüş, oyun sürüp gidiyor.