Şehrin sokakları aynı.
Koşturarak yürürüm her zaman;
Hoş etrafıma bakmam.
Düşüncelerden geçit yok bana bile,
Bir yerlere yetişme çabası da caba.
Ara sıra uyanıyorum kendi dünyamdan,
Kim ölmüş, kim kalmış feryat figan...
Gerçekler yüzüne vuruyor insanın,
Ölümden başkası yalan!
Sonra hayatın gerçekleri filan...
Hayat devam ediyormuş, mecburmuş yaşam.
Dünya durmuyormuş, kimine hayat bayram!
Bir sonraki uyanışa kadar,
Devam o zaman!
SEZEN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder