Önce bir kaç kelime yuttum,
Acı bir şey boğazımı yaktı.
Sonra cümleleri içime attım,
İçimde kanayan bir yer vardı.
Çok sonra konuşmak anlamsızlaştı.
İnsanın nasıl içinde kalırmış,
Anlatsam roman olurmuş,
İnsan böyle böyle büyürmüş,
Kırılmanın bir sonu yokmuş,
Kimseler bilemezmiş,
Yaşamadan bilinmezmiş gerçekten.
Gece vakti düşününce şimdi;
Karalar bağlamanın anlamı yok,
Uzun zaman oldu, geçmişte kaldı.
Sezen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder