Hangi dilden anlatsam,
Mesai dışı saatlerde hissettiklerimi.
Bildiğim kelimeler yetmiyor toplamaya,
Akşam üstlerinin düşürdüklerini.
İçimde doğan öyle mahsun,
Yanlış pencerede beklemişim hissi.
Buram buram yetersizlik, kırgınlık.
Bir anlamı yoktur zaten, bir süre sonra
Kime neden küstüğümü bile hatırlamam.
Bu pencerelerde eskidim biraz.
Aynı yollar yürümekle eskidi ayakkabılarım.
Her gün başka olsun diye umdum yıllarca,
Sadece aynadaki manzaram değişti.
O kadar kolay yıkılmıyorum artık.
İlk gençlikte masumdum, üzülüyordum.
Biraz daha sert vuruyorlar yalnızca
Düşmem bundan, korkmuyorum.
Kalbim eskisinden kuvvetli!
Sezen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder