8 Mart 2011 Salı

KENDİME SORULAR


Anlatabilsem içimden geçenlerin hepsini,
Konuşsam durmadan ya da yazsam,
Diner mi içimdeki sancı,
Yoksa yine de yetmez mi?

Bazen diyorum ki hiç anlatmasam,
Konuşmadan anlasalar,
Kendimi anlatma çabamdan kurtulsam,
Bu herşeyi çözer mi?

"Susma" diyorsun bana, "susmana dayanamam",
Bilsen içimdekileri, konuşmadan anlasan!
Ben bu kadar yorulmasam.
İçimdeki sıkıntı geçer mi?

Kelimeler zor ulaşıyor kalplere,
Bir de sussam, ne kalır benden geriye!
Bağırsam, çağırsam, ağlasam,
İçimdeki öfke diner mi?


Sezen

3 yorum:

Profösör dedi ki...

Seviyorsan öfkelisin demektir. Sevginin yankısını kendinde görmek istersin. Bir ah çeksen karşıki dağlar yıkılır. Yıkılmassa sana ses verir. Ses vermiyorsa öfkelenirsin işte..

Profösör dedi ki...

Şimdi Sana sesleniyorum;
- Sezeeennnnnnnn enn enn ennn ennnn ennn eennnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn!..

Bak nasıl eko yapıyor?
İnsanın yüreğine işliyor.

KELİMELER DÜNYASI dedi ki...

Profösör, benim öfkem bir garip karşımdakini üzemem; eğer üzersem ben onun iki katı üzülürüm.Sırça köşküm var.O yüzden galiba ben tek başıma öfkelenmeliyim, bu da içine atmak demek.Ama blogun ve sizlerin yardımı oluyor.teşekkür ederim.Sevgili Profösör, buradayım sesinize ses veriyorum, buradayım..