İKİMİZ

Konuşmayı beceremedik,
Sevmeyi beceremediğimiz gibi.
İthal acılara ihtiyaç duymadık,
Kendi yarattığımız acılarda eridi yüreğimiz.
O kadar istedik ki beraber yürümeyi;
Yürüyebilirdik belki de kaldırımlarda,
Ayaklarımız taşlara takılmasaydı.
Bir sürü anlamsız tartışmadan sonra,
Uzun uzun sustuğumuzda anladım;
Kelimelerin kifayetsiz kaldığını,
Cümlelerin ikimizi birden taşıyamadığını.
Yine de tarifsiz bir acı veriyor,
Aynı anda susmamız yasaklanmalı...


Sezen