Bir koşturmadır gidiyor ömrümde
Her yere herkese yetişmeye çalışan
Ama hep geç kalan bir dolmuş gibiyim
Bir duraktan bir durağa gidiyorum
Ömrüm hep aynı güzergahta
Çıkamam kendi çizdiğim rotamdan
Korkuyorum, Kaybolurum
Bir telaş halinde koşarken
Yetişmeye yetiştirmeye çalışırken
Her durağa son dakika varan
Derinde geç kalmışlık duygusuyla
Hep nefes nefese olan
Ve artık bir dermanı kalmayan
Bir telaş var içimde.
Sezen 11.02.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder