Her sabah uyandığında yeniden başlıyorsun yaşamaya..Dünün engelleri, savaşları, uğraşları, gözyaşları ve hatta mutlulukları, sevdaları, aşkları hep dünde kalıyor.Ne kadr ızdıraplı olursa olsun yaşadığın dün…, yaşayacağın günde hep umut var..Hep o umut sayesinde uyanmıyor muyuz?
Umutla çıkıyoruz yola, kimimiz okula, kimimiz işe.Bugünün dünden daha güzel olabileceği hayaliyle adım adım ilerliyoruz.
Ve sonra sabah kahvesini yudumlamak gibi bir heyecanla oturuyoruz sıramıza, masamıza ya da her neredeysek belki de arabamıza…Bir şekilde ilerliyoruz..Dünden daha güzel olacak hayaliyle..Bugün hastalar bir nebze olsun iyileşecek, bugün dertler biraz olsun azalacak, bugün beynimizi kemiren sorular cevap bulacak…..vs, vs.
Saatler ilerliyor ve şanslı olanlarımız dünden daha güzel bir bugün yaşıyolar.Hatta şanslı olanlarımız dünkü gibi sıradan bir gün yaşıyorlar.Peki şanssız olanlarımız; onlar belki de dünün hayalinde kaldılar.
Ama umut var.
Ve her sabah ömrümüz oldukça aynı umutla uyanacağız, daha iyi bir gün hayaliyle..Daha iyi, daha güzel, daha mutlu bir gün hayaliyle..Kırılan kalplerimizin tamir olacağı, dertlerimizin azalacağı, hastaların deva bulacağı günün hayaliyle… “Umut işkenceyi uzatsa da” umut olmalı…….ya umutlar biterse…….
Sezen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder