Daha çok şiir, biraz deneme, belki öykü... öyle işte..
21 Nisan 2010 Çarşamba
İSİMSİZ
İçimde bir isyanın tarifsiz tadı var Yetmiyor, hiçbir şey dindirmiyor öfkemi Gariptir, hep kendimi suçlayan bir yönüm var Ya çıkar at, adı konulmamış derdimi Ya imkansız sevgilerle kandır beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder